Zeven jaar geleden ontmoette ik Relinde voor het eerst voor een kennismakingsgesprek in haar woonplaats Bussum. Nu, zeven jaar later, zitten we in haar kantoor op de derde verdieping in Harderwijk voor het afscheidsinterview. Waar moeten we beginnen? Er is zoveel gebeurd!

Het begon voor Relinde direct met twee grote opdrachten: de invoering van Epic en Fit voor de Toekomst. “Allebei stonden ze al in de steigers toen ik kwam. Epic was zelfs al bijna klaar. Fit voor de Toekomst was moeilijk. Voor het eerst in de geschiedenis van St Jansdal moesten we reorganiseren en functies schrappen. Een minder leuke binnenkomer dus als bestuurder.”

Gastvrijheid

“Ik voelde mij zeven jaar geleden enorm welkom. Het St Jansdal is een gastvrij ziekenhuis, dat merk je direct als je binnenkomt. Ik hoor het ook van anderen. De mensen staan voor elkaar open, dat vond en vind ik nog steeds heel mooi. Ik nam mij voor om iedereen echt te leren kennen. Dat ging snel en gemakkelijk.”

Overname Lelystad

Relinde startte bij St Jansdal met Jan Voorburg, die de Epic-implementatie onder zijn hoede had. Vijf jaar geleden kwam Leonie Boven. Vanaf dat moment vormden deze twee vrouwen het bestuursduo. Leonie kwam binnen toen de overname van Lelystad speelde. Relinde blikt terug: “Als ziekenhuis werkten we intensief samen met het ziekenhuis in Lelystad. Door deze nauwe samenwerking wisten wij al dat het niet zo goed ging met het ziekenhuis daar. Lelystad is superbelangrijk voor het St Jansdal. In de zomer van 2018 gingen we daarom puzzelen op wat we zouden moeten doen als het fout zou gaan. Dit deden wij met een klein clubje, want er mocht niets uitlekken. In oktober ging het ziekenhuis daadwerkelijk failliet. Het team dat aan de doorstart werkte werd groter en groter. Toen we 1 maart de sleutel kregen, bleek het Jansdal-team een grote geoliede machine. Uiteindelijk werkten er meer dan 200 Jansdallers aan de doorstart. Elke dag gebeurde er wel iets, waarvan je in het normale leven wanhopig zou worden. Gekscherend geeft Relinde aan dat zij in die periode een adrenalineverslaving had opgebouwd. We voelden ons op dat moment onoverwinnelijk en konden het aan. De overname van Lelystad was de meest interessante periode en tegelijkertijd de meest ingewikkelde periode ooit in mijn werkbare leven.”

Overal thuis

“Het verdriet en de ontreddering in Lelystad waren groot”, gaat Relinde verder. “Dat is nu gelukkig heel anders. Ik begrijp het helemaal dat de mensen uit Lelystad ontstemd waren. Het betekende ook veel voor MC-medewerkers en voor de inwoners, er was pijn. Gelukkig konden wij veel oud-medewerkers een baan aanbieden. Inmiddels hebben wij banden kunnen opbouwen en voel ik mij in Lelystad net zo thuis als in Harderwijk. De weerbaarheid van de mensen is fantastisch. De opdracht waarvoor wij stonden, was het in Lelystad weer te laten lopen en Harderwijk opnieuw in balans te brengen. Werk genoeg dus! Ik ben dan ook heel blij dat Arend Jan werd toegevoegd aan de raad van bestuur.”

Onverwachte uitdaging

“Helaas konden we de opdracht waarvoor wij stonden niet helemaal afmaken. We zaten daar nog middenin toen COVID-19 zich aandiende. Ik vond de eerste golf aan de ene kant heel interessant. Een pandemie! Dat had onze generatie nog nooit meegemaakt. De complexiteit die daarmee gepaard ging vond ik echt boeiend. Het was emotioneel ook heel zwaar. Dat in combinatie met angst maakte de andere kant. De saamhorigheid en het improvisatietalent tijdens die periode vond ik heel indrukwekkend. Het duurde alleen te lang. Het was golf na golf, iedereen raakte uitgeput. Daar zien we maatschappelijk en in ons ziekenhuis nog steeds de gevolgen van. Het is jammer dat onze lonten zo kort zijn geworden door COVID-19. Mensen zijn prikkelbaarder en hebben minder begrip. Daar moeten we vanaf. We moeten weer in balans komen.”

Niet meer, maar slimmer werken

“Ik laat een heel mooi ziekenhuis achter, dat voor een paar grote opdrachten staat. We werken hard aan landelijke thema’s, denk aan passende zorg en samenwerken in de keten. Er worden steeds nieuwe zorginnovaties geïntroduceerd in ons ziekenhuis en ondertussen gaat de verbouwing aan het pand steeds door. Dat doen we echt heel goed. De eerste jaren na Lelystad konden we groeien, maar dat is over. We zijn nu een normaal ziekenhuis, al zijn we bijna twee keer zo groot als vroeger. We moeten wel doen wat ook van de rest wordt verwacht. Dat betekent dat we zo langzamerhand uit de reflex moeten komen van het steeds vragen om meer mensen en meer geld. Waarbij we in plaats van nóg weer wat harder, slimmer moeten werken. Ik zie mooie voorbeelden van processen die veranderen door anders te werken.”

Gehecht aan St Jansdal

Met een mix aan gevoelens verlaat Relinde St Jansdal. “Ik ben trots op wat er is bereikt en dat ik zeven jaar lid kon zijn van deze gemeenschap. Ik ga het missen, want ik ben gehecht geraakt aan dit ziekenhuis. Het voelt een beetje als familie. Zo denk ik met een glimlach terug aan de wandel- en fietsreizen. Daar kwam ik altijd blij van terug. Het is een groot feest, er worden goede gesprekken gevoerd en er wordt veel gelachen. Het is heerlijk om met elkaar buiten te zijn en de laatste avond en nacht is altijd vette pret. Ik zou iedereen aanraden om een keer mee te gaan. Ook als je directe collega’s niet willen. Dat maakt echt niet uit. Je maakt direct nieuwe vrienden.”